ΠΡΙΑΡΙ 4950

ΚΥΡΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

Μήκος Ολικό: 4,95μ

Πλάτος Μέγιστο: 1,50μ

Μήκος Πυθμένα: 3,78μ

Πλάτος Πυθμένα: 0,82μ

Ύψος Πλώρης: 0,75μ

Ύψος στη Μέση: 0,58μ

Ύψος Πρύμης: 0,68μ

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΙΑΡΙΑ

Το Πριάρι είναι μια παραδοσιακή επαγγελματική βάρκα αλιείας και ανήκει σε μια μεγαλύτερη οικογένεια σκαφών με "Επίπεδο Πυθμένα" που χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα σε περιοχές των ελληνικών ακτών του Ιονίου πελάγους. Οι τρεις βασικές περιοχές, όπου υπάρχουν αυτά τα σκάφη είναι η λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου, ο Αμβρακικός και γύρω από την πόλη της Λευκάδας, όπου υπάρχουν εκτεταμένες περιοχές με αβαθή νερά.

Οι ιστορικές πηγές είναι ελάχιστες. Απλά αναφέρεται ότι, οι αλιείς χρησιμοποιούσαν κάποιου είδους μονόξυλα από το δεύτερο μισό του 17ου αιώνα έως τα μέσα του 18ου αιώνα, ενώ τα Πριάρια στο Μεσολόγγι αναφέρονται στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα.

Στη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου, τα Πριάρια είχαν, ανάλογα με το μέγεθός τους, και διαφορετικές ονομασίες. Τα μικρότερα τα έλεγαν "γαϊτούλες", τα μικρά "γαΐτες" και τα μεγαλύτερα που ήταν υψηλά και πλατιά "πισκαρέσες". Στα Ιωάννινα κατασκευάζονταν σε μήκη από 5,00–7,00 μ. με πλάτος 1,20–1,40μ και κοίλον 0,60–0,70μ, ενώ στο Μεσολόγγι σε μήκη από 5,50–6,00μ με πλάτος 1,10–1,20μ και κοίλον 0,40–0,60μ.

Τα Πριάρια της λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου δεν είχαν κουπιά, αλλά μόνο ένα κοντάρι,που το έλεγαν "σταλίκι", που το ακουμπούσαν στον πυθμένα της λιμνοθάλασσας και έσπρωχναν το σκάφος.

Τα Πριάρια του Αμβρακικού και της Λευκάδας είχαν "κουπιά", αντί για "σταλίκι", για να μπορούν να κινούνται σε πιο βαθιά νερά. Οι σκαρμοί των κουπιών υπήρχαν αρκετά έξω από το σκάφος, σε ένα κάθετο ως προς το σκάφος δοκάρι, προς τα πρύμα του σκάφους.

Στις μέρες μας, εκτός από τα κουπιά, χρησιμοποιούνται και μικρές βοηθητικές εξωλέμβιες ή αντίστοιχες εσωλέμβιες πετρελαιομηχανές.

Η αλιεία με Πριάρια γίνονταν ή και γίνεται με διάφορους τρόπους. Στη λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου και στο διπλανό Αιτωλικό χρησιμοποιείται η μέθοδος αλιείας με "σταφνοκάρι", όταν τα νερά είναι ρηχά ή θολά νερά, που δεν ξεπερνούν το μισό μέτρο βάθος. Το "σταφνοκάρι" είναι ένα τετράγωνο δίχτυ τεντωμένο σε δύο πασσάλους, με κατασκευή σαν ομπρέλα, που κάτω έχει ένα ψιλό δίχτυ για μικρά ψάρια (το καλοκαίρι) ή χοντρύτερο για μεγαλύτερα (το χειμώνα). Άλλοι τρόποι αλιείας γίνεται με απλό δίχτυ, καλάμι ή πυροφάνι.

Χρησιμοποιώντας την παραδοσιακή μέθοδο για την κατασκευή ενός Πριαριού, φαίνεται εξ' αρχής ότι είναι απλή και βασίζεται στη μορφή του επίπεδου πυθμένα του. Ο σκελετός του αποτελείται από νομείς και έδρες καρφωμένες πάνω στον πυθμένα σε ισαποστάσεις της τάξης των 300–400 χιλιοστών. Το πέτσωμα κάθε πλευράς αποτελείται από τρεις σανίδες καρφωμένες στους νομείς, στο κοράκι και στην παπαδιά, που στερεώνονται μεταξύ τους, χρησιμοποιώντας τη Μέθοδο των Καβαλικευτών Μαδεριών. Όμως, παραδοσιακά, εκτός από το περιττό βάρος της κατασκευής, δημιουργούνται πολλά χρονοβόρα προβλήματα συντήρησης, όπως η αντικατάσταση φθαρμένων μελών του σκάφους, ή τακτική Στεγανοποίηση των Αρμών, το Καλαφάτισμα, κ.α.

Πανομοιότυπες βάρκες με τα δικά μας Πριάρια είναι και οι βάρκες τύπου Dory (Ντόρι) των ΗΠΑ.

Η ιστορία τους άρχισε την περίοδο των αποικιακών χρόνων,τότε που οι Γάλλοι εισέβαλαν και άρχισαν τον πόλεμο με τους Ινδιάνους. Την εποχή αυτή στρατολογήθηκαν πάρα πολλοί κατασκευαστές μικρών σκαφών από τις παραλιακές περιοχές της Μασαχουσέτης και κατασκεύαζαν βάρκες, υπό τις οδηγίες του συνταγματάρχη John Bradstreet.

Μετά το τέλος του πολέμου, επέστρεψαν στις περιοχές τους με νέες ενδιαφέρουσες ναυπηγικές και κατασκευαστικές ιδέες, δημιουργώντας αυτόν τον τύπο των βαρκών. Ο αρχικός τους τύπος, που τόσο καλά απέδιδε σε ποτάμια και λίμνες, βελτιώθηκε από τον Simeon Lowell, για χρήση σε ανοικτή θάλασσα, με ευστάθεια που αύξανε όσο περισσότερο φορτώνονταν η βάρκα. Το 18ο αιώνα, στο λιμάνι της Μασαχουσέτης Gloucester, υπήρχε ο μεγαλύτερος στον κόσμο αλιευτικός στόλος μικρών σκαφών, με κυρίαρχο αυτές τις βάρκες.

Αυτός ο τύπος βαρκών συμβολίζει για τους Αμερικάνους, την απλότητα, την αντοχή και την οικονομία, που προέρχονται από την υψηλή ναυτική τους παράδοση.

Στις μέρες μας, κατασκευάζονται και χρησιμοποιούνται σε όλες τις ακτές των ΗΠΑ, με την προσθήκη μιας Εξωλέμβιας ή Εσωλέμβιας μηχανής.

ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Η μελέτη και σχεδίαση του "Πριαριού 4950" έγινε με βάση τη λήψη διαστάσεων από ένα υπάρχον Πριάρι Μήκους 5,00μ, ακολουθώντας, όμως, μια Σύγχρονη Μέθοδο Κατασκευής, χρησιμοποιώντας για το πέτσωμα του σκάφους κόντρα πλακέ θαλάσσης πάχους 8 και 10 χιλιοστών, ανοξείδωτες ξυλόβιδες, εσωτερική και εξωτερική προστασία με εποξικά χρώματα (όχι πολυεστερικά), και όλα αυτά για απόλυτη στεγανότητα και μεγάλη διάρκεια ζωής, χωρίς τακτικά προβλήματα συντήρησης.